PARÇALANAN YÜREĞİM

PARÇALANAN YÜREÐÝM
Yusuf Yýlmaz
Bu vatan için onlar,
vazgeçtiler; anadan, bacýdan, yardan.
Kolay deðil, can veriyorlar can!
Baþýný yastýk yerine, taþa yasladýlar.

Yýldýzlar solgundu, geceler aðýrdý,
Soðuðu iliklerine kadar iþleyen ayazlar.
Kara dumanlar tütüyordu mavzerinden.
Gecelerden yorganýný,
güneþ, çekti aldý üzerinden.

O öðretmen yerde kanlar içinde yatarken,
Mehmedim sýnýrda kahpe kurþunlara hedef olurken,
Analarýn çýðlýðý göðe yükselirken,
Yüreðim bir yere çarpacak.

Kimselere kýzamadým,
Durdum durdum.
Aynaya bir yumruk vurdum.
Parçaladým kaderin bana yüklediði yükü!
Ayna kýrýklarýný batýrdým feleðin gözüne.
Artýk kýyametler kopacakmýþ,
Yýldýzlar sönecekmiþ,
Düþündükçe ben,
yaþarken ölmüþem.

Onlar bu daðlara tek tek geldiler.
Korku nedir bilmediler.

Seni düþünmek,
sana dua etmek,
ibadetlerin en güzeli.
Sizlere layýk olamýyorsak,
Vazifemizi yerine getiremiyorsak,
bize yazýklar olsun.

Onlar bu daðlara tek tek geldiler.
Korku nedir bilmediler.
Tanrýmýn bu kutsal topraklara verdiði,
en þerefli armaðaný
þehitler.

Utansýn! Utansýn!
Sizi, bir an bile olsa,
kalplerinden terk edenler.





Sosyal Medyada Paylaşın: