Oysa bir umuttu hep..
Seni andýðým anlarda tutulan nutkumu açan
Yaðmurda ýslanýrken üþüyen ellerimi ýsýtan
Vazgeçmeye yakýnken hayattan, bir umuttun hep
Sokakta titreyen kedi gibi sokuldum sana onun kendine sokulduðu gibi
Gözlerimi öylesine kapattým, vurulan yavrusuna bakam kumru gibi
Seni,sesini andým her umutsuzluðumda.
Bir umuttu hep benimki, beklerken seni
Güneþe dost,aya arkadaþ ayaza yoldaþ oldum
Bir umuttu çünkü sen vardýn umudumda
Yokluðuna da vurgunum varlýðýna da.
Yürekteki çiçeði besledim onunla, umudunla
Yaðmurun fesleðeni beslediði gibi, þefkatle
Bir umuttu benimki… Bir umut…
Gel unutabilirsen sen unut…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.