Hasret Yaşıyordu
Sevgiye hasret yaþýyordu,
Nerde bir sevgi yumaði gibi kucaklaþan insanlarý gõrse,
Eli ayaðý titrer gibi gõzlerinden yaþlar akardý.
Ama sevinçden ama üzüntüden, bilinmez bir halde sendelercesine yavaþ yavaþ yürümeye çalýþýyordu ki
Uzaktan bir ses duydu.
"Teyzeciðim neyiniz var yardým edebilir miyim ?"
Biran baþýný hafifce çevirip teyzemi ?
deyip gözlerinden yaþlar süzüldü.
"Yýllar sonra beni yine tanýmadý" deyip mýrýldandý sadece
Ve o sesin sahibi çok þaþýrmýþtý acaba yanlýþ biþey mi söyledim diye düþündü.
Eðilip "Özür dilerim sizi kýrdýysam" diyecekti ki.
Kadýn hýçkýrýklar icinde aðlýyordu elleriyle yüzünü kapatýp.
"Ah be yýllar kimin için bu kadar kendinden geçercesine sevmiþim.
Kim için herkesden vaz geçmiþim
O kadar yaþanmýþ yýllara raðmen teyzesi olmuþum" deyip olduðu yere yýðýlýp kaldý."beni hala tanýmadý"dedi
Adam bu sözün üzerine birden irkilip dikkatlice baktý ,yýllarca arayýp sorduðu, ama bir tūrlü haber alamadýðý kadýn karþýsýndaydý.
Her zaman gülümseyen yüzüne, hüzün çökmüþ, o eski neþesi yaþama arzusu kalmamýþtý.
Ve hiç bir þey sormadan, sadece sessizce gözlerinin içine bakýp
"Seneler doldurmuþ gamzelerini ama gözlerine dokunmamýþ yar"
bu gözler unutulurmu deyip,
kucakladý.Ve hýçkýra hýçkýra aðladý..!
Havva Kuþcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.