ne zaman sarýlsam içimdeki umut dolu o cýlýz sese bir ses daha ekledim gölgelere büyüdü hiç durmadan büyüdü içimdeki karanlýk kýrýldý her yaným acýdým hiç durmadan acýttý beni yalnýzlýk
damarlarýmda gezinip durdu bu yüzden titrek ve kendinden geçmiþ bir yaþam ve ben ne yapsam da kaçamadým yýðýlýp kalmakla mükafatlandýrýlmýþ maceralarýn amansýz kýskacýndan
iki ses kaldý gölgelerin içinden beni çaðýran acýnýn peþine takýldým sýrf yokluktan takip edilecek son þey olmasa bile baþka seçenek yoktu elimde korkuyordum diðer sesin bana yaptýracaklarýndan
þimdi titresem de çaresizce kaçacak hiçbir yer yok peþime düþen gölgelerden bana sarýlan bu eller bana bakan bu gözler bile benim deðil belki birazcýk da olsa yeniden hissedebilirim diye ödünç almýþtým mezarlýktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.