Söyle: Umurunda mý imkânsýz aþkýnýn sefil müptelasý? Akar ama yere düþmez göz yaþlarýmýn bir tek damlasý. Vurulmuþ artýk; çýkmaz bu ayrýlýk yaftasý. Ölse de tutulmaz özlenen cananýn yasý.
Uzanmak ister ama varamaz kollar zahire. Zehire muhtaç oldu beden; Ölüm senden… Acýmasýzca zerk etmek senin ellerinden, Sensizliði yaþatmaksa hayat-ý yegânen. Ey Yar! Gül kokusu tenine istinaden, Varlýðýnda yokluðunu çekemem.
Ne kadar yakýnsa o kadar uzak vuslatýn. Ne kadar yaksa da hoþuma gider hasretin. Her biri kör bir kuyuyu andýran gözlerin, Bil ki ne kadar sevmiþsem onlarý, O kadar nefretim… Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnızlığın_felsefesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.