er kiþinin cürmü ancak vicdaný kadardýr
insanlýðý onun kirlenmemiþ kýsmýyla ölçülür
vicdan kýrk bir güðüm zemzemle yýkanmýþ
ve Hak nezdinde kutsanarak
öz eliyle sundu bizlere
daha doðmamýþ olan Pür-i pak gönüllere
ona yapýlanlar ters kaldýðýnda da sýzlarmýþ
red ederken kulun haksýzlýðýný
ister istemez kirli gönlü de dürt-ermiþ
þahsa da asla kar býrakmazmýþ þer ve belasýný
bu aklýðý
insancýk oðullarýnýn nefsi hazmedemiyor
emanete ihanet de çýkarlarýn ilk þartý oluyor
demokrasi ve özgürlük denilen lortlar kamarasýný
baþta devletler eliyle sinsice kullandýrýyorlar
vicdanlarýný bir pula satarak
ýrzýna geçiyorlar hak ve hukuksuzca milletlerin
her gün kanlý bitiyor
bir türlü de tükenmiyor haksýzlýðýn matemi
bu uðurda sekiz yüz milyon göçmeni örs-elediler yollarda
virüsü ile aþýsý ve maskesi de
vicdansýzlýklarýnýn bir baþka tür perde arkasý
illa ki
gerçekleri kucaklayýp ortaya saçmak yakýþýr kula
suskun olmayýn emrine uymak gerekli
içimizde vebal dolu milyonlarca Çýfýt var
kokuþmuþlukla vicdanlar zincirli
hiç durmadan da it gibi de havlar
bak yine iblisler kudurdukça kuduruyor
vicdan filan dinlemezler bu hýnzýrlar
Filistin’e öz mallarý gibi konuyorlar
çoluk çocuk da dinlemezler
o pis salyalarýný en mahreme de akýtýyorlar
istif halinde de yýðýlýyor ölüler
kasalarda gizli saklý vicdanlar
imansýzlar her bir nefeste en az bir kiþiyi
kanlara buluyorlar
her bir anýyla
vicdansýzlýða göz boyamadýr medeniyet
canavarlýðýn köpek diþleriyle
tüm insanlýðý iþgallerinin altýnda
çýkar çarklarýna dolarlar
Kafdaðý’na sürgün tüm deðerler
þimdi ar namusu da sermaye yaptý menfaatler
halbuki eskiden
bir yaz gülü gibiydi yaþamýmýz
insanlýk ölmemiþken
ter temizce yýkardý belleðimizi imeceler
kahrolsun
sizin bu kokuþmuþ medeniyetiniz de
demokrasiniz de
kerpiç binalarda soðan ekmekle
mutluluk kahkahalarý hala kulaklarýmda
belki yamalýydý ama elbiselerimiz
her þeyimiz gibi ter temizdi gönüllerimiz
dürüstlükleri ile bize örnek olurdu büyüklerimiz
oysa þimdi zoraki yüzümüze gülünür oldu
art niyetle sabiler okþanýrken
nerede yok ki topraða gömülü olmayan bir masum
þu an kobay olarak kullanýlan mazlumlar olduk
neyimiz kaldý ki budayýp ta kör topal býraktýlar hepimizi
çýbanlar
cýlýzlýk içinde sarmýþken çaresizliðimizi
içimizde ki itler þimdi besili bir domuz gibiler...
AZAP...(Kadri Atmaca) 22.06.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.