Kapaklarý kapanýyor kendiliðinden Bir perde, çapak akýyor kirpiklerimden Nefesim rüzgâr oluyor ciðerden gelen Þafaðý söküyor kalbimin, þu seherden
Her karanlýk bir aydýnlýk yolu bulana Doð ey güneþ görmeyen! Bu en son imtina.
Dilim Elif kadar susuyor haydi doðrul. Lam’dan Mim’ e düþüyor boynum haydi tutul. Sancýlarýmýn kaynaðý Vav, alemþümul. Kýldan ince camdan keskin yol, o da meçhul.
Her ayrýlýk bir kavuþma yola çýkana Koþ ey vuslat bilmeyen! Bu en son inhina.
Mesut Tütüncüler 22.06.2020 DENÝZLÝ
Ýnhina:Birine baþ eðme, yumuþaklýk gösterme. Ýmtina: kaçýnma, geri durma Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.