MERHABA BABA
MERHABA BABA
Merhaba.
Merhaba baba.
Kaçak göçükte olsa geldim.
Malüm pandemi dönemi...
Kurallara da uymak gerekiyor toplum saðlýðý için.
Bu yüzden anca sabahýn erken saatlerinde gelebildim.
Duramadým....
Dayanamadým...
Alýþýk deðilim ben bayaramlarý sensiz geçirmeye baba.
Dedimya yasakta olsa geldim.
Hadi her zaman ki gibi uzat elini de öpeyim.
Bayramlaþalým...
Bayramlaþalým baba.
Kýzgýnmýsýn yoksa bana.
Küsmüsün geç geldim diye.
Evet biliyorum...
Bugün bayramýn üçüncü günü.
Oysa sen ilk gün bekliyordun beni.
Ama gelemedim...
Gelemedim baba.
Biliyorum diyeceksin ki "oðul yine geç kaldýn"
Hani haksýzda deðilsin.
Gelki ben hep geç kalýrdým baba...
Aþa geç kalýrdým.
Ýþe geç kalýrdým.
Gitmelere, gelmelere...
Bir yere gidilecek olsa sen hep erkenden hazýrlanýrdýn bense her seferinde geç kalýrdým.
Ve sen " bekle ki Orhan gelsin" derdin.
Bazen kýzar bazende gülerdin.
Ama elimde deðil. Sanki görünmez prangalar var ayaðýmda.
Ne zaman erken davransam daha çok geç kalýyorum.
Ben hep geç kaldým baba...
Sevmeye... Sevilmeye...
Ve þimdi de sana gelmeye geç kaldým.
Mazeretim var diyeceðim ama
"bahanesi de hazýr" diyeceksin.
Biliyorum.
Neyse bunlarý konuþmak için gelmedim elbet.
Özledim seni baba.
Gün geçtikçe özleminde kat kat artýyor.
Konuþacak çok þey var aslýnda ama...
Dudaklarým mühürlenmiþ gibi.
Kelimeler boðazýmda düðümleniyor.
Belki de...
Belki de ilk defa göz yaþlarýmla konuþuyorum.
"Erkekler aðlamaz" bunlar boþ laf baba..
Hemde öðle bir aðlar ki...
Aðlarda kimseler bilmez.
Kimseler görmez baba.
Önce içine akýtýr yaþlarý
Sonra da tenhada...
Ve öðle aðlarki baba gök dahi imrenirde onunla beraber aðlar.
Kim bilir sen kaç defa böyle aðladýn.
Aðladýnda kimseler bilmedi, duymadý.
Ve ben...
Ben ilk kez böyleyim.
Elinden oyuncaðý alýnmýþ çocuk gibi hüngür hüngür aðlýyorum.
Kimseleri umursamadan.
Kendimi bildim bileli ilk defa ...
Hani senin için bir þiir yazýþtým, hayat hikayeni anlatan.
Çok hoþuna gitmiþ beyenmiþtin.
Okuyunca duygulanmýþ göz yaþý akýtmýþtýn.
Biz ilk defa o zaman gördük o güzel gözlerinde yaþlarý.
Ya bizim görmediklerimiz baba...
Kim bilir belkide o günleri tekrar yaþadýn o kýsa zaman zarfýnda.
Ah babam þimdi bana misilleme yapar gibisin.
Eyy gök, bari sen dur. Allah aþkýna dur.
Sen þimþek çaktýkça kalbimdeki ateþ körükleniyor.
Sen boþaldýkça gözlerim taþýyor.
Aðlatma beni babamýn yanýnda.
Kýzar þimdi "çocukmusun" der.
"koca adam oldun, sen de babasýn evlat" der.
Gürleme Allah aþkýna. Eyy gök.
Ayaða vurulan prangalar gönüle,
Kola takýlan kelepçenin göz yaþlarýna faydasý olmuyor.
Olmuyor baba.
Kýrk gün oldu aramýzdan ayrýlalý.
Sana hasret kalalý.
Meyer ne çok þey birikmiþ içimde.
Meyer arkamdaki güven daðýný kaybedince, yüreðime kocaman hüzün daðý çökmüþ.
Ama iyi geldi.
Ýyi geldi baba...
Göz yaþlarým eritince içimdeki daðý rahatladým.
Sen de rahat uyu baba.
Dedimya baba konuþacak çok þey var ama
Tutuldum konuþamýyorum.
Neyse ki hediyeni (kur’an) takdim edebildim.
Hakkýný helal et baba.
Bana müsade...
Allah’a emanet ol.
Nefesi (Orhan ÖZER)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.