Anne Ocağı Buda

Hiç emek vermedim.

Sýrtýmý verdim, kerpiç duvara.

Saðlam!

Baba yadiðarý evin damýna.

On yedi yýlým geçti topu topu

Ýlk yýllarým ana kucaðýnda,

benim için kurulan salýncak.

Yeniydi bütün her þey benim için,

yeni evde yeni bir çocuk sesi.

Kuþlar, aðaçlar alýç dallarýnýn yeþili,

Adým kamber konmuþ / uyutulmuþum,

annemin dilinde ninnilerle.

Ýlk resimde yine benim bebek

çocuk olan.

Yeni evde babam ve annem

Ellerinde umut, birde bolcanak ben yine

Bir kardeþim daha oldu yüzüklerin efendisi, hatem

Karamý kara bir kýz.

Okula baþladým sonra, EÐÝTMEN aldý beni

Ýlk ayrýlýþ var, çocuk bakýþlarýmda evden, güvenden

Ana ocaðýndan, aðladým !

Köy enstitüsü mezunuymuþ duyduk, sonradan kapatýlan

Beni okula götüren fazlý amca okuttu

Meðer ne þanslýymýþýz,

Fakir Baykut’u, Rýfat Ilgaz’ý tanýdýk, okuduk,

Ruhi Su’yla dinledik Atilla Ýlhaný,

Ana ocaðýndan Yakup Kadrinin Yaban’ýna

Göç eyledik kaðný, at arabasý, omuzda yüklükle

Nasýl razý gelir bu yobaz sürüsünün ettiklerine bu gönül
Söyle...
Kanber ihsan öcel
Sosyal Medyada Paylaşın: