Duvaksız Şiir

Elimden geleni yapýyorum
Yüreðimden geleni
Gelen, giden belli deðil zaten
O kapý hep çalýyor
Ben o kapýyý hep açýyorum
Görmüyorlar
Ufak tefek birþeyde deðilim hani
Kimo? Sesleri havaya karýþýyor
Hava gökyüzüne
Sanýrým ordanda rüzgarlar alýp götürüyor
Dýmdýzlak ortada kalýþýmýn
Kýrkikinci yýlý þerefine
Bir dal sigara
Bir dal daha derken
Burnumdan veriyorum
Nefes yetmiyor

Hiç gitmiyor kulaklarýmdan
Dilek hiç istememiþtim doðmaný
Yokluk içinde yaþarken dördüncüye senin olman deyip iç geçiriþlerin
Çok uðraþtým seni düþürmek için
Bidonlar taþýdým, çatýlardan atladým
Yok
Beceremedim
Ýþte o zaman inandým
Ve dedimki
Hey! Ýçimdeki sen
Madem çok istiyorsun doðmayý, yaþamayý öyleyse gel dedim
Ve dedimki
Çok sýký tutunmuþsun olduðun yere, umarým buraya gelince hayatada böyle tutunursun
Güçlü olduðunu iþte o zaman anlamýþtým
Ve
Doðdun
Duvaklar içinde doðdun
Hastanede bir telaþ
Anlamaya çalýþýrken
Duvaðýn bir þans olduðunu söylediler bana
Ýnþallah dedim
Ýnþallah

Sen inandýn mý anne?
Þansa
Bu kadar boktan olduðunu bilseydim hayatýn
Oracýkta býrakýrdým ipin ucunu
Hiç çýkmazdým gizlendiðim yerden
Bir salýncak kurar
Sallanarak izlerdim olaný biteni
Keþkelerle olmuyo tabi
Bunlarýn farkýnda olabilecek kadar büyüdüm
Hatta eskimeye baþladým
Eksiltilmeye
Sahi benden gidenler nereye gitti anne
Nerede birikiyor
Nerede ölüme terkediliyor

Tutundum
Tutunduðum hiç birþeyi býrakmadým anne
Hep onlar beni býraktýlar
Birtek o bulutlara çizdiðim hayallerim
Ýþte birtek o hayaller býrakmýyor beni
Bende bir menekþe gülüþü ile teþekkür ediyorum onlara
Ve
Zamana býrakmaktan vazgeçtim
Zamaný býraktým

Yaþama sevincimi, içime gömdüler anne
Çýrpýndýkça birer, birer kýrýyorum göðüs kafesimin kemiklerini
Caným çok acýyor
Susu/yorum
Olmuyor
Beceremiyorum
Oysa ki
Bir çiçek olmaktý gayemiz

Anne oldum
Baba oldum
Bir çiçek olamadým be Anne
Ve sen az önce arayýp
Babalar günümüde kutladýn
Saðol anne
Sen aðlama
Ben aðlarým ikimizin yerine
Yapacak birþey yok
Mukadderat





Sosyal Medyada Paylaşın: