Keþke her þey gökyüzüne bakar gibi kolay olsaydý… Keþke yaþamýmýzdaki her þey az bulutlu ve hep güneþli olsaydý... Ne yazýk ki öyle deðil iþte... Yaz bir süre sonra kýþa… sonra geçiyor zaman… Ama bu neyi deðiþtirir ki... Yalnýzca kendimi biraz daha yaþlanmýþ hissediyorum… Kafamdaki sorulara…daha bir cevap arýyorum þimdi… Gelecek mi beklediðim… den baþlýyorum… Tekrar gülecek mi…yeniden sevecek mi diyorum… Soruyorum… bizden neyi aldýlar ki… Biz kendimizi yakýn tutmaktan vazgeçtik… Neden gözlerimizi kaçýrýr olduk… Ellerimizi birbirine kenetlerken… Þimdi neden parmaklarýmýz…. Birbirine deðmekten korkar oldu…neden… Þimdi nasýlda yalnýzým…özlüyorum iþte… Saat gece yarýsýný geçeli çok oldu… Uykusuzlukta þiir olamayanlar (aþk) olamazlar’mýþ... Benim bütün uykusuzluðum sebebi sensin… Dün…bugün…yarýn…ve sonra…
Öyle iþte…. Ý.DUMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Üç noktam sen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.