Nasýl da çabucak bitiyor gün...günler... Bir þey anlamadan...hissetmeden...yaþayamadan “seni”… Bakýyorum kapkaranlýk…sabah olsun diye bekliyorum… Ne uyku uyuyorum…nede yataðý arýyorum… Dahasý yok hep ayný…ne istediðimi ne düþlediðimi… Neye yandýðýmý “ben” çok iyi biliyorum…ama yinede yanýyorum iþte…
Beynimin içinde hep “sen” var…”sen”li anýlarým var… Peki o zaman neden…bu kadar “sen”siz hissediyorum kendimi… Neden hiçbir þarkýya eþlik etmiyorum...bilmiyorum… Anlýk tebessümlerim…”sen” varsan gülüyor…yoksan yitiriyorum… oysa hayatýmýn her anýný…”sen”inle dolduruyorum… her saatini…her saniyesi…düþünmeden edemiyorum… Neyi aradýðýmý “ben” çok iyi biliyorum…ama yinede arýyorum iþte…
Yaþadýklarým bitmeyecekti… renkliydi… heyecan vardý... Ne de güzeldi… hep böyle sürecekti sanki… Þimdi sadece gece ve sonra sabah oluyor iþte… bir karanlýk...bir aydýnlýk…birde “sen”sizlik o kadar…. Dün de…bugün de…yarýn da ayný…bekliyorum.. Kimi beklediðimi “ben” çok iyi biliyorum…ama yinede bekliyorum iþte…
Öyle iþte… Ý.DUMAN 20.06.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Üç noktam sen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.