sen öyle bir bakýyorsun ki gözlerime ben kocaman bir sus olup kalýyorum çaresizce karþý koyamýyorum buðulanmýþ kirpiklerin alýyor elimden tüm itirazlarýmý konuþamýyorum söylemekten men edildiðim sözler parçalýyor sanki boðazýmý
sonsuzluk gibi susuyoruz yine bakýþlarýmýz deðiyor sonra birbirine sen çaresizliðimin vücut bulmuþ þekli oluyorsun birden ben ise hep geç kalmalarýn acýtan yüzü kýrsa da kemiklerimi sessizliðin hiçbir þey diyemiyorum bir gidiþ oluyorsun sen bu sefer ben ise hiç gelmeyeni beklemeye mahkum bir deli
imkansýzlara düþüyor kalan yarým aklým duruyor sanki dünya kesiliveriyor zamanýn nefesi üzülmüyorum esmese de artýk rüzgarlar anlayýnca bir daha hiçbir baharý beraber göremeyeceðimizi üþüþüyor canýma sensiz yaþama dair her þey silinelim istiyorum o an varlýktan yeter ki kapansýn diye ruhumuzun sürekli kanayan köþesi
taþmaya çalýþýyor dilimizde birikenler açamýyoruz bile aðzýmýzý düðümleniyor yine sözcükler öylece bakýyoruz birbirimize ve bir sus oluyor çaresizce her þey
ben yüzünden yaþamý silinmiþ bir fani oluyorum sen ise çaresizliðin en güzel resmi gibi kalýyorsun gözlerimde giderken
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.