Utandım!

Utandým!

“Dost” diyerek sarýlan, can insanlara,
Ýlgisiz kaldýðýma, ben çok utandým,
Rol yaparak güldüðüm, tüm cananlara,
Duygusuz olduðumdan, ben çok utandým!

Babasý yatalakmýþ, habersiz kaldým,
Kardeþi de hastaymýþ, periþan oldum,
Duygular alt üst oldu, yaþlarla doldum,
Destek olamamaktan, ben çok utandým!

Müslümanlýk tavrýmý, sorguluyorum,
Komþusu aç olaný, kurguluyorum,
Kur’an ilkelerini, vurguluyorum,
Anlam bulamamaktan, ben çok utandým!

Dertliyi hiç görmedi, zalim gözlerim,
Uymadý hayatýma, asla sözlerim,
Gerçeklerden bî haber, bütün özlerim,
Cürümlere hatama, cidden utandým!

Eðilmedim canlara, bigâne kaldým,
Laflar ürettim çokça, sözlere daldým,
Yapmacýk tavýrlarla, melali buldum,
Boþa geçen ömrümden, ben çok utandým!

Bu deðilmiþ insanlýk, hele yârânlýk,
Faydalý olmaktadýr, asýl þâdânlýk,
Yaratýlaný sevmek, iþte insanlýk,
Kaybettiðim deðere, ben çok utandým!

Dostumun sözlerinden, hisseler kaptým,
Manidar gözlerinden, dersler çýkarttým,
Hemen kendime geldim, özüme baktým,
Tüm aymazlýklarýma, cidden utandým!

Közüm ateþlendi de, derinden yanar,
Rabbim gariplerine, dermanlar sunar,
Merhamet damarlarý, yürekten kanar,
Þefkatsiz ahvalimden, ben çok utandým!

Ben de; “insaným” diye, dolaþtým durdum,
Dünya için habire, dalaþtým durdum,
Yaklaþtýkça kabire, gerçeði gördüm,
Manayý kaybetmekten, ben çok utandým!

Kýyafetine baktým, öze inmedim,
Asýl ihtiyacýna, naza inmedim,
“Benden deðildir” dedim, destek sunmadým,
Yaptýðým hatalara, ben çok utandým!

Kazým Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 19 Haziran 2020




Sosyal Medyada Paylaşın: