Elimde kalemim, dert ettiklerim baþucumda Yazýyorum herþeye raðmen yine satýrlara Harf harf dertler, harf harf hatýralar nakþedilirken Ne dert kalýyor, ne de tazelenecek hatýra.
"Sen" dipsiz kuyu oluyor, nem kaptýðým içinde Kazýyorum herþeye raðmen yine hafýzama Týrnaklarýmdan ümitler bir bir bitap düþerken Ne akýl kalýyor, ne kavrayacak algýlama
Kalpte tek duygu, hani geride býraktýklarým? Tutunuyorum herþeye raðmen yine sabýrla Ýç çekiþ kadardý nefes, o da tükeniyorken Ne yolum kalýyor, ne susturulacak vaveylâ.
"Benlik" tuzlu su olunca onun dipsizliðinde Ne sesim iþitildi, ne suyum içildi amenna. Umuda yolculuk mu bu, yolu senden geçilen Ne gidiliyor, ne de vazgeçiliyor saddakna.
Ya da belki bir körpe gülsün dalýmdan açýlan Güzelsin herþeye raðmen bulunmaz hem benzerin. Yaz yaðmuruna gebe bulutsundur sancýlanan Ne doðumuna ne de doðana doyulmaz ilkin.
Olamaz mý, nefesten daha yakýn, nefesten öte Evet herþeye raðmen benimle benden öte Aþýðýmdýr ona olamaz mý, çok farklýdýr iþte Ne solunur, ne de bilinir, bu bende ki uhde.
Mesut Tütüncüler 18.06.2020 DENÝZLÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.