Son Ses Son Nefes

Son Ses Son Nefes

Akþamlarýn dingin sessizliði
Dönerken evine babalar iþten güçten
Bir de ev bark çoluk çocuk sahibi çalýþan anneler
Bir günü daha
Çitlenmiþ kabuðu atýlmýþ çekirdekler gibi tükettiler
Kapýlar vardir ki memleletimde çoðu anneler ardýnda ömürlerini yediler
Bir kere olsun aðýzlarýný açýp kötü söz demediler

Nice hakkýn var baba nice emeðin alýn terin
Nice hakkýn var anne ödenmez asla bi hakkýn
Mal canýn yongasý diyen
Yerinde mi acep saðlýðýn

Olan oldu gözüm olan oldu
Bundan sonrasý diye bir zaman dilimi var ya orayý ýskalamayalým
Kalp kýrmayalým gönül yýkmayalým
Varsa yoksa kýrýk bir gönle girmekten gayrý yok kurtaracak
Fâni alemde
Bir varmýþ bir yokmuþ olmak bir nefeslik

Bir bardak çayla demlenirken muhabbet
Renginde huzur tadýnda baþka bir hüzünlu tat var
Beklenen geldi yerini aldý en nazlý misafir
Paha biçilemez deðer konmaz
Saçýlsa da sofraya zeberced yakut veyahut da safir

Yaþýyorken bilin kýymetini
Hazýr duyuyorken sevdiklerinizi duyun sesinden
Gidince aðlasan da fayda yok peþinden
Ötelemeyin ha sakýn
Bi bakmýþsýn davúdi bir selâ yankýlanýr caminin minaresinden
Perdeler kalkar aradan bir bir
Azrail gelir tutar faninin ensesinden
Can çýkar irkilir insan kendi sesinden
Kimsenin haberi olmaz senden gayrý son nefesinden
...
Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın: