Kendimi Defalarca Daðýttým, Defalarca Topladým... Bu Kez Toparlayamýyorum. Gerçek Hikayemi Hatýrlamýyorum Bile... Kimliðimi ise Babasýz Bir Kýz Çocuðuna Akýttým Mavilerimden. Ýsimsizim... Çirkinleþmek Ýçin Çok Uðraþtým, Çok Kaçtým... Olmadý. Her Yeni Günde Yeniden Baþladým. Baþaramadým... Ýsteyene Ruhumu Kiralayýp, Cümlelerimi Satardým, "ondan" Önce. Þimdilerde her þey kýrýk dökük Beynimde. Vücudum da ki Dikiþ Sayýsýný, Ve Kalbimde ki Kýrýklarýn Miktarýný Artýk, Bilemiyorum. Hayatýmý Diktiler Mi Bedeni Ne, Bilindik bir efsunla. Kime "Okutsam" Boþ, Kurtulamýyorum... Oysa Ýnanmazdým efsunlara, Ölüyorum... _þairþizofren_tankutalp_
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.