Naif bir nefretti belki de arta kalan bize; Bilinmezlik doluydu heybemiz zamanýn avuçlarýnda. Belki de söylediklerimizdi bizi bu kadar yoran, Hayatýn anlamsýzlýðýydý öylece köþede duran.
Bir ihtimaldi sadece tüm umutlara dokunan, Bir ihtimaldi elimden tutan. ihtimalllerin eþiðindeydim belki, Belki de mümkünlerin kýyýsýnda!
Dilenciydi kalbim hayatýn acýmasýz sokaklarýnda, Bir serzeniþ duyuldu gecenin ýssýzlýðýndan. Yüreðimin kýrýklýðýydý belki de duyulan, Ötede oynayan çocuklar gibi þendim ben o zaman!
Belki ilkti belki sondu; Bu acýnýn tarifi yoktu. Bizim için olan oldu; matem kalbime vurdu. Belki bizden belki deðil, olamam dertlere ehil!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.