yað Kar çetele üstüne
can kulaðý yitik
kiremit kýzýlý ömrün üþüyen cüzünde
çaresiz cümleler
dünün boynunda tasma olunca
saðýr huzursuz yürekler, bitik kelimeler
ziyan kendine çatlak çýðlýklar
yalnýz ve hercai düþtükçe insan
susuz kalýr kar da yanan
aðarýnca çamur yataðý
garip, çarþafýn altýnda tozlu gazel
ýsýnsýn kýþýn ayazýnda devþirme ezel
çözülür vakit
titredikçe tüy ovunur özü
kar soyunur can dövünür
görünür kil yüzü
Habibe E. Aðaçdelen