KARŞILAR NASILSA

Ruhumda köpürse Dicle’yle, Fýrat;
Susturur o tatlý diliyle beni…
Ne zaman yanýna çiçeksiz gitsem;
Karþýlar mezarda gülüyle beni…

Kayýtta ölümdür hasret nedeni;
Ruhu yüreðimde toprak bedeni;
Gelinlik saydýðým beyaz kefeni;
Karþýlar duvakla, teliyle beni…

Ýçimde büyürken özlemi kat kat;
Yandý gözlerimde koca kâinat;
Keyfince dönerken dünya’ya inat;
Karþýlar kahveyle, falýyla beni…

Ömrümce baþýnda durasým gelir;
Usulca kalbimi yarasým gelir;
Buz gibi topraðý sarasým gelir;
Isýtýr can yaram eliyle beni;

Son düþüm, hayalim, kar tanem desem;
Gül kokum, can yarým her tanem desem;
Sevgilim, kadýným, bir tanem desem;
Karþýlar yüzünde alýyla beni…

Küs olan vuslatla barýþmak var ya;
“Gel” diyen çaðrýyla kavuþmak var ya;
Nasýlsa gün gelip buluþmak var ya;
Karþýlar ilk gün ki haliyle beni…

Yeter ki müjdenin fermaný olsun;
Son nefes derdimin dermaný olsun;
Aylardan bir þubat zamaný olsun;
Karþýlar çiçekli dalýyla beni…

“Mezara koyacak eliyle beni…”

Ali ALTINLI – 25.05.2020
Saat: 22:05

Sosyal Medyada Paylaşın: