MEKTUBUM

merhaba ey sevdiðim…
adresler yerindeyim ama seni tanýyan yok
ruhunu içime,hasretini kalbime ve sayýsýz mektuplarýný aklýma yazdým
her þeyin yerli yerinde senin yersiz olduðun yerdeyim
göðün koynunda derin uykulara dalýyorum
unutulan rýhtýmda sana yazýyorum
Sen benim mektubumsun
Ve ben seni telefon kulübesinden jetonla deðil pulla ararým
Ýnan pulun hala aklýmda ama uzaklýk var aramýzda
Sana ulaþmak için ömür tükettim yollarýnda
Lakin varacaðým yeri çoktan geçmiþtim
Sen mi?Alýp baþýný çoktan gitmiþtin yüreðimden
Beni anlamadýn,belki de anlamak istemedin
Seni zarf içine sarýp kitaplýðýma býraktým
Ne yapayým ey sevgili!
Seni görebilmek için kelimelerle sözleþmiþtik
Merhamete sýðýndýk týpký iki sadýk dost gibi
Kelimeler mi diye soracak olursan
Hesapsýz bir tufana tutulup gittiler habersiz
Trenler,turnalar kelimelerin önüne geçtiler
Bir an kucaklaþtýk merhametin koynunda
Sonra pek yalnýz kalmýþtýk hasret rüzgarýnda
Herkesin baþý uçurumdan döndüðü zamanda
Hala mektuba benzer tek þey duyuyorum ara sýra
Tren sesleri,turnalar ve rüzgarýn çalýp getirdiði sesini
Sana yazmak istediklerim öyle çok ki;
Ama kelimelerde terk etti diyarýmý,bir bir gittiler
Çoðunu hasrete kaptýrdýk…
Bazýlarý zarfý beðenmedi,bazýlarý ise gidip dönmedi
Þimdi mi?yerini dolduramadýðýmýz koca bir yalnýzlýk türküsü olduk naðmelerde
Evet sevgili!!!
Yine eksik kalanlar,yazýlýp ta yollanmayan birikip duruyor baþucumda
Kelimeler yoruluyor,yazý yoruluyor…ben yoruluyorum
Yakýnlýk-uzaklýk kaybolur diye korkuya kapýlýyorum karanlýðýnda
Dedim sana ey sevgili!hiç bitmeyen mektubumsun sorgusuz…
GÜLEYCAN
Sosyal Medyada Paylaşın: