hazinem

fýrtýnalar kopardýðýn denizin, kýyýsýna vurdum
tuz kokan, güneþin sarýsýyla kavrulan kumsallarda ararken sevdayý,
tabanlarýmý gýdýklayan dalgalara sordum seni..
bir türlü anlatamadým bu þehre ;
alýþtýramadým caddelerine , bendeki sensizliði..

acmý tanrýnýn duyduðu yerde çektim ;
artýk günahý bilmeyen bir bakire kadar gerçeðim..

ruhu fýrkasýz,
adamlýða yetmeyecek ham saçmalýklarla yaraladým bedeni,
sensiz ve sevgisiz mýsralar doðurdu þiirler,
yer yüzünü, gözlerindeki göðün mavisinden ayýrdým,
ucuz ölümleri tattým hançer bakýþlarýnda,
yeþil dallarýna kýrmýzý çiçekler iþledim..
zambak beyazý sayfalar açtým aþkýna
karanfil pileli gelinlik diktim yarýnlarýna,
sana benzeyen çocuklar büyüttüm korkularýndan ýrak,
geceden erken yaþlandým saçlarýma deðmeden dolunay;
sabýrsýzlýðý vurmadan pencereme çýrýlçýplak...

seni bir adým uzaðýmda düþünemeyecek kadar severken,
kýlýç soðuðu gurbete düþürdüm yollarýmý..
baþýmý yasladýðým daðlarýn sert kayalarý,
kirpiklerime tutunamayan göz yaþlarýmla yosun tuttu,
kalbimi , yüreðinin ýrmaðýnda yýkadým;
ateþin gölgesinde ýsýttým geceyi,
þehirler kurdum adressizliðime..


son bir kadehe daha doldur hasretini;
ve bir tel kopar saçlarýndan,
gösterebilmek için herkese servetimi...

..................hayatýn yüzünü güldürdüðünü görebilirsem;
..................sonrasý yalnýzlýðýmla, bir ömür mutlu kalabilirim...


karan

##sis ve gizem
Sosyal Medyada Paylaşın: