Aşk Emek İster
Yoruldum.
Her þeye umutla bakmaktan...
Her saat, her saniye gözlerimin telefona dikilmesinden...
Hasretle beklediðim dakikalara bir dakika daha eklemekten,
Kýrýlmaya mahkûm duygularýmý onarmaktan,
Her þeyi içimde biriktirip susmaktan,
Kendimi avutmak için satýrlarla boðuþmaktan,
Býkmadým, yýlmadým
ama; sadece yoruldum.
Önüme çýkan her engel sanki “her þeye umutla bakma” der gibi.
Tek umudum siyah bir gül iken nasýl ondan vazgeçebilirim..?
Elbette engeller çýkacak.
Elbette daðlar, þehirler mesafeler olacak.
Olsun…
Aþk emek ister. Aþk gayret ister, en önemlisi teslimiyet ister. Ellerime
kilitsiz kelepçeler vurup, sana teslim ettiðim beni bilmiyorlar ki.
Senden gelen yorgunluk soðuk bir su serinliði gibi yüreðimin
serinliði…
Yüreðim…
Zaman ne kadar hýzlý ve acýmasýz.
Ne geride býraktýðýna, ne yaþadýðýna,
Ne de yaþamak istediðine bakmýyor.
Kimi zulüm içindeyken kimi refahta,
Kimi aðlarken, kimi mutlu...
Oysa ki ne çok þey aldý bizden, biz farkýna bile varmadan.
Bir rüzgâr misali bizi uçurumun kenarýna attý...
Sevmeyi anlamayanlar var ya, parmaklarýyla iþaret edip güldüler.
Olsun…
Mesele düz yolda yürümek olsa onu herkes yapardý.
Biz uçurumun kenarýnda yine severiz ve gerekirse sevdiðimizin
kanatlarýnda son nefesimizle,
Rabbimize uçarýz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Ashad Ensar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.