alev aldý koca þehir, söndürmeden attýðým sigaralardan. her taraf sis, pus her taraf duman; göz gözü, gözüm yüzünü görmüyor. gözyaþlarým da yetmez bu defa söndürmeye bu koca þehri. yine de çaðladý gözümden, birkaç milyon bulut yaþ. alev sana ulaþýr korkusuydu, gözümü kurutan telaþ. yandým, yandýk.. kül olduk. ben ve Ýstanbul. bir rüzgar geçecek - son nefesimi verirken ben- uðul uðul. küllerimiz aþacak surlarý ve yapýþacak baþýndan akan kumral sele. ilk baþta fark etmeyeceksin, unuttuðundan. sonra geleceðiz aklýna, ve küfür düþecek, usulca birbirinden ayrýlmýþ dudaklardan . öfkeden kýzaracak bembeyaz tenin ve yine arkaný dönüp gideceksin. istanbul’a, bana... halbuki, ben de yakmýþtým bu þehri sen gör diye uzaklardan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
altıparmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.