Alev halinde küllerini saplayan deli dalga Günahýmýz ortaktý seninle Aþký seninle tattým Paris sokaklarýnda Pes doðrusu... ne çabuk da unuttun o nostalji günlerimizi.
Üþürdük, Aþkla örselenmiþ kuytu köþelerinde bu þehrin Her sabah pencereden bakarken sokaða Sensiz olduðumu hissediyorum kendimi Yaðmurlu bir buluta bakar gibi Bakýyorum aynadaki gözyaþlarýma.
Sen gittin diye, kumrular konmaz oldu bahçemize Kordon’daki faytonlar çoktan unuttu bizi Varsa yoksa, Kýrýldým bir tanem, gücendim sana Emel sayýn þarkýsý kaldý kulaðýmda.
Hâlâ düþlerimde zümrüt renklerde ýþýldarsýnýz Ýniyor boynuma her köþeden Kokunla örselenmiþ bir Ege rüzgârý Kýraðý basmýþ bir çayýr oldum dere boylarýnda Bildim, Hangi tene uzanan ellerimi de Geçemedim acýsýndan aþkýn.
Nuri Daðdelen 7.0.6.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.