GECE YARISI...

Gece yarýsý olmuþ;
Saat bilmem kaç?...
Zaman kavramýný yitirmiþim…
Üzgünüm, aðlamaklýyým…
O kadar çok düþünmekten,
Yüzünün þeklini, þemalýný unutmuþum…

Karýþtýrýyorum her þeyle, herkesle, bütün kullarla.,
Çileden çýkmýþým, özlüyorum…
Ve þu an,seni yalnýz seni düþünüyorum;
Haykýrýyorum “bu çileler neden?” diye…

Nereye gitsem baþýmý belaya sokuyorum.
Her gördüðüme þýp sevdi aþýk oluyorum.
Ama hiç kimseyi senin kadar sevmem,
Ýstesem de sevemem…

Beni düþündüren,
Yalnýzca senin hatalarýn …
Ama bunlar da sarsmýyor…

Beni öldüren;
Seni senle hayal ederken,
O parlak kahverengi deðil;
Ela karýþýmý gözlerin…
Bir tanem…

Ve bu doða üstü olaya,
Bir türlü çözüm bulamýyorum…
Senin güzel permalý saçlarýn altýnda yatan
O parlak zekanda,
Çare arýyor, eriyorum…

Neden mi seni özlüyorum?
Neden mi,
Yalnýz seni düþünüyorum?
Esmer güzeli zarif sevgilim…

Senden ricam beni bu hastalýktan kurtarman…
Gerekse ecel sonsuzluk,
Gerekse ölürcesine taparcasýna sevgi anlayýþ,
Kýsacasý her þey...

Servet Atýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: