Yalnýz bir park, sokaðýnda toplanmýþ çocuklar. Çamurlu elleriyle, bir kumun etrafýndalar. Hummalý çalýþma var, maðara yapýyorlar. Çocukluðum geldi gözüme, önümde oynar.
Kalakaldým: "Ya ben hangi ara büyümüþtüm? Ve biz ne de güzel çocukmuþuz öyle candan!" Yutkundum ve o zamanki gençler gibi döndüm. Yürüdüm, yürüdüm arkama bile bakmadan.
Mesut Tütüncüler 02.06.2020 DENÝZLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.