Hýfzýnda karanlýðýn korunup kutsandýðý
Füsûnkâr bir nefeste çoðalýyorsun gece
Ben köle, sen efendi düþlerimin sandýðý
Ýhtiþamla binlerce sýrrý saklarsýn nice
Ulviyetin içinde bütün kâinat saðýr
Sen ki ehl-i aþk ile manada aðýr aðýr
Arþ’tan zemine çöküp demlenirsin iyice
Seninle kavuþuyor defalarca sevgili
Göðsünde safa bulur bunca þiarýn dili
Ey gece üzerinde lahutî bir ziyafet
Renkler senle halvette, esrarýn kara kutu
Kýskandýrýr hattat’ý kâkülünde azamet
Yüzünün aydýnlýðý gündüzünde avuntu
Sende rahata erer uyanýr seher vakti
Ýlahi tecelliye hizmet derviþin akdi
Goncanýn açtýðý an kulaklarda uðultu
Kaftan giymiþ endamýn bir þairin kalemi
Kalbi tavrýna göre belirliyor gündemi
Teskin düþüncelerde uçurumlar, yokuþlar
Hoyrat üslûbumuzla sana yüklendik yekün
Sessiz fýsýltýlarda göðün dibinde kuþlar
Kýzýllýk sancýsýna þafaðý ettin sürgün
Her günün kederini omuzlarsýn narince
Bir gönül kuyusunda yerleþirsin derince
Kaç diyarýn ruhunu seversin daha üstün
Hangi kokuyu sürüp sinerken saçlarýna
Kaç aþýðýn busesi konar avuçlarýna
Ey gece gün yorgunu bulutlarýn üstünde
Var mý dizini koyup sana yaslanan biri
Ayrýlmýþ yuvasýndan yarasý çok böðründe
Sinene çeker misin terli koþan beygiri
Var mý yolda kalarak hanlarý dolduranlar
Var mý gazý biterek lambayý solduranlar
Nerde ustalýðýnla iþlersin cevahiri
Gördün mü putu kýrýp Hakk’a adanmýþ dilek
Hangi ârifin sözü sürer sabahlara dek
Gurbet akþamlarýna mahkûm ettin sükûtu
Gece... Ey koyu gece adýna meftun kimler
Bu derin sessizliðin nerde biter hududu
Saç sakalý karýþmýþ ayasý yorgun kimler
Soyludur veda havan nefesler yoklanmakta
Günahkâr omuzlarda heyecan saklanmakta
Titreme nöbetinden ayrýlan memnun kimler
Ölümün, öldüðü an kim nasýl destur alýr
Bilir misin ne kadar, kim nasýl huzur alýr....
Nezahat YILDIZ KAYA