Umutsuz Şair

Zaman ilerliyor…Ölüyorum…
Hissediyorum yavaþlýyor kalp atýþlarým…

Ve bu kez bir daha açýlmamak üzere kapanýyor göz kapaklarým…
Yavaþ yavaþ tükeniyor sanki damarlarýmdaki hayat iksiri…
Bir yerlerde sevdiðim bir þarký çalýyor,duyuyorum…

Yakýnlarda birileri gülüyor…
ben ölüyorum…

Göz yaþlarým bileklerimdeki kana karýþýyor…
Bir yerlerde bir ýþýk yanýyor…
ben karanlýða gömülüyorum…

Utanýyorum…
Rezil oluyorum kendime…
Kaçar gibi gidiyorum…
Bir yerlerde güneþ doðuyor…
ben geceye uzanýp uykuya dalýyorum, üzerim açýk…

Bu sonsuz karanlýk eþlik ediyor, yok oluþuma…
Þimdi veda vakti…

Bu dünyaya seninle açtým gözlerimi, sensiz gidiyorum…
Üstelik senden bir izin bile almadan…
Kestim bileklerimi be adam, sana sormadan…
Yine üzdüm seni…

Bir yerlerde yaðmur yaðýyor…
temizlemek için kirlettiklerimizi…

Belki biraz olsun aklar bu rezaletimi…
Þimdi gidiyorum ben…
Ölüyorum…
Affet beni…

#UmutSuZÞair
Sosyal Medyada Paylaşın: