Ayný duvarýn,
Bir yanýnda
Alabildiðince keder,
Diðer yanýnda
Alabildiðince sevinç yaþanýyor
Ýki taraf birbirinden habersiz...
Acýya, sevince geçit vermiyor duvarlar.
Hüzünlerin komþuluðuna,
Fýrsat, vermiyor kapýlar.
Açýlmýyor pencereler insan yüzlerine.
Býraktýðýmýzda birbirimizin ellerini
Kaybettik insanlýðý o günden beri kayýp...
Kapatmayýn gözünüzü,
Kulaðýnýzý, kalbinizi, beyninizi.
Kapatmayýn yüzlere,
Kapýnýzý, pencerenizi...
Yýkýn duvarlarý, tekrar örmeyin.
Açýn ardýna kadar,
Kapýlarý, pencereleri.
Bir daha kapatmayýn...
Engel olamasýnlar, olamasýn cendere
Güzelliklere, sevgiye, hayal gücüne,
Dayanýþmaya, barýþa
Ve umut etmeye,
Duvar, kapý, pencere...
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.