Ekoseli Gece
Üç metre ötemizde dalgalar kumsalý okþuyor,
Ellerim, onlara özenircesine, ama çekingen
Engebesiz yerlerini keþfediyordu vücudunun.
Tepede ay, saygýsýndan olacak yalnýzca seni aydýnlatýyor,
Teninden yansýyan ay ýþýðý suda yakamoz oluþturuyordu.
Beyaz, parýldamakta olan tenin, öpülmekten gittikçe pembeleþiyor
Yakamozun rengi de teninle birlikte deðiþiyordu.
Rüzgar, seni bana doðru çekiyor
Ayný zamanda beni, sana doðru itiyordu.
Dudaklarýn, dudaklarýmýn kapýsýný alacaklý gibi çalýyor,
Alacaðýný almadan bir yere kýpýrdamýyordu.
Bu aralýk gece, þefkatli kollarýyla üzerimize kýrmýzý, ekoseli bir örtü örterken karanlýða inat
Biz, usul usul aþka soyunmuþtuk.
Sonra… Sonrasý Cemal Süreya’nýn dediði gibi;
“Bir seviþmek gelmiþ, bir daha gitmemiþti”
Ýþte böylece rezil, sýradan bir Çarþamba akþamý
Güzelliðinden ömrümüzün uzadýðý bir güne dönüþüvermiþti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.