Tarif edilemezsin, çok garipsin ne yaptýðýný bilmiyorsun. Dermansýzsýn, ellerin soðuk, gözlerin donuk, sözcüklerin boðuk. Bekliyordum o büyük coþkunu, lakin gelmedi, gelmedin hâlâ.
Þimdi uzaklarda bir baþýna yalancý mutluluklardaymýþsýn. Kaybolmuþsun sýðlýklarda, boðulmuþsun bir yudum, bir kaþýk suda. Sevgim sonsuz, yüreðim yüreðine hasret de bitkinsin sen hâlâ.
Yalandý özgürlüklerin, sevmelerinde bir o kadar yalandý. Yalan deðilse, de gel! Islanan sevda ateþini yeniden yak! Körelen yüreðini özgür býrak! Kurtul hasret esaretinden!
Mesut Tütüncüler 1999 DENÝZLÝ
1999 yýlýnda ilk þiirle tanýþmamdan kýsa bir süre sonra yazmýþtým. Lise son sýnýftaydým. Türü serbest þiirdi düne kadar. Üzerinde çok deðiþiklik yapýlmýþ bir þiir. O zamanlarda beni en iyi ifade eden þiirin bu olduðunu düþünürdüm. Hatta 2,5 sene önce sitede yazmaya baþladýðým da bile biraz da olsa... Þimdi yeniden okuduðumda ise nereden nereye diyebildiðim, neydim ne oldum ve daha ne olacaðým dediðim bir hâl. Uzatmayayým, dün gece yeniden güncelledim. Bu kez hece þiiri olarak. Kafiye olsun mu olmasýn mý derken böyle kalsýn dedim. Yýllar öncesine dönmek eski bir dosta ziyaret etmek gibiydi. Saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.