Kelimeler Kifayetsiz

Nafile telaþlarda gülüp geçen hayale
Aldandý da fütursuzca koþtu ayaklarým
O cenk senin bu cenk benim
Herkesi insan bellemiþti oysa ki
Ýnsanlýk dediðin düþeni kaldýrmazdý
Nitekim son cenk meydanýnda
Sevda dan gündüzüm geceye boyandý
Ýþte bu yüzden kelimeler kifayetsiz kalýyor
Baþka ne söyleyim bilmiyorum
Aslýnda tek diyeceðim yüreðim yorgun
Öyle bir yorgunluk deðil hani
Hep derler ya cenk meydanýn dan
Aðýr yaralý dönen kiþilere
Yaþamasý bile mucize diye o þekil
Her tarafýnda delikler açýlmýþ yüreðime
Bitap düþmüþ en son girdiði sevda cenk meydanýnda
Bu yüzdendir durumunu anlatmaya
Kelimelerin bile kifayetsiz kalýþý
Kalemimde sessizleþti iyicene son anlarda
Oda buz kesti ne yapsýn kalp atmayýnca
Sanki bir fýrtýna öncesi sessizliði veyahut
Son nefesi vermenin çaresizliði var artýk
Dudaklarýmda olan hasret türküsünü
Usulca seher yeli de çekip götürüyor
Bilinmedik diyarlara doðru gözlerimse
Ufka dalýyor hiç doðmayan güneþe
Kelimelerin kifayetsiz kalýþý bu yüzdendir
Belki , belki de
Ben baþtan kaybetmiþim dir çünkü
Her cenk meydanýnda kazanýp ve
Yine kaybetmek ne acý bir durum
Bakmayýn söyleniyorum kendi kendime
Her þeye raðmen bir ritim tutturmaya çalýþýyorum
Zifiri bir gecede aklýmda sadece
Son savaþtan kalan yârin açtýðý yara
Küçük bir tebessümle bakýyorum yaþama
Bu hayatta kaybedip kazandýðý son
Cenk meydanýnda ellerimle zafer iþareti
Veriyorum yüreðimin son nefesinde
Kaybettin ama bu kez kazandýn diyorum
Teselli ediyorum kýsaca akabinde
Burnuma tütüyor deniz meltemi
Bedenimse kangren olmuþ isyanlarda
Bilinmezlik dolu yarýnlarý bekliyor
Diyorum ya kelimeler bile kifayetsiz diye ...
Sosyal Medyada Paylaşın: