Yürüyorum baþýboþ sokaklarda Mum edasýyla yanan lambalar arasýnda Ha söndü,ha sönecek adeta Loþ vede titrek bir ýþýk veriyor hayata Ýçimi ani bir hüzün kaplýyor karanlýkta Dilim lal kesiliyor bedenimse paramparça Yüreðimde aðlayan bir çocuk misali Koþturuyor çaresizce kayýp gidenlere Nafile,nafileydi yaþamak sonuçta Akmasýn artýk gözlerinden yaþ Býrak duyan yok iþte sesini diyorum Sen unut beni son bulsun bu ebedi nefesim Yaþamdan arta kalan tüm ümidim diyor karþýlýðýnda Ýnsanlarýn,insanlarý harcadýðý bu zamanda Oda haklýydý aslýnda Bitap düþmüþtü sonunda ,sonunda Ýki metre toprak olan yaþam denen bu oyunda
Sosyal Medyada Paylaşın:
isimsizim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.