Ýki kiþiydiler Biri diðerinin, Bitmemiþ umutlarý Fark eti fark edemediklerini Bir kibrit çaktý, karanlýða Karardý karanlýk þafakta Yüzünde yarým ay þavký Görmek için gözleri Kapanmýþ karanlýða Seçmeli farklýlýðý ilk ýþýkta Tüm aydýnlýk o noktada
Þoseden kývrýlýnca patika, Kývrým kývrým, soðuk ve ýssýz, Üþüyor elleri, bir sigara yaktý Ýlk nefeste kayboldu avuçlarýnda Rüzgar esiyor inatla Yaðmurun altýnda Bir ateþ kora kor Kenetlenmiþ diþleri Ýlk nefeste göze göz Avuçlarýnda köz Yaðmalar bedenini Ýlk damlalar sesiz ve sinsice
Bir nefes çekti Doðruldu bedeni Arkadaþýna baktý Karanlýk can sýkýntýsý Ýki kiþiydiler Ýkisi de sevdalý yarýnlara Gök gürledi, bir an karardý þehir Iþýklar saçaklardan asýlmýþ Þehir öylece duruyordu, Sessizdi, ürkütücüydü, Karanlýða inat yürüdüler Güneþin doðduðu yere Umutluydular çünkü umuda umutluydular
Ö.Morkan Mart 1997
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgurce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.