Uzun yýllardan sonra haberini almýþým, Bekleme çaðýrmamý, aklýna esince gel. Hüzünlere boðulup, derinlere dalmýþým, Hele geçsin fýrtýna, rüzgâr hýz kesince gel.
Sen gününü gün eyle, dönüp bakma geriye! Mevsimler gelip, geçe; sonra karlar eriye, Göçerler hep toplanýp yaylalara yürüye, Kýþlar uzun sürerse; cemreler düþünce gel.
Engelleri aþarsýn ilk kavlinde sadýksan, Ýzlerin silinmemiþ dönüp ardýna baksan, Sabrým dahi kalmadý nazlanmayý býraksan, Belki þifa olursun, dertler depreþince gel.
Belki haberin yoktu, belki kulak asmadýn, Gezip, tozdun dünyayý, buralara basmadýn, Baþkasý çaðýrýnca kendini hiç kasmadýn, Ýyi günde gelmedin, talihim küsünce gel.
Senden kalan hatýra; parçalanmýþ bir yürek, Bu halimi seyrettin, belki gülümseyerek, Katlime ferman verdin; bilerek, bilmeyerek, En çok güvendiklerim kabrimi eþince gel.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.