Şiir Dediğin
Duyguyu düþünceyi, naðmeyle ileterek,
Her hece, her dizede yüreði titreterek,
Sesle söylenmeyeni, bir eser yaratarak.
Manzumca anlatmanýn yolu, nevidir þiir.
Dilimiz çözülünce, su gibi akan bir þey.
Aþýk ile maþuðun içini döken bir þey.
El ile tutulmayan yüreði yakan bir þey.
Bir haykýrýþ, bir nida derde devadýr þiir.
Gizemli dünyamýzdan alemlere ses olan.
Güzellerin nazýnda, matem olan yas olan.
Gecelerle barýþýk gündüzlerle küs olan.
Bazen hüzünde olsa aþka revadýr þiir.
Gözümüzün yaþýyla damlayan ince sýzý.
Çaðlayan i mgelerin feryad-ý figan nazý.
Belki bir garip aþýk, belki gönül hýrsýzý.
Kimsesize kimsedir, mesken mevadýr þiir.
Birisi can yakýp da çekiyorsa halayý.
Diline doladýysan o ki garip olayý.
Harfleri dans ettirip basýyorsan kalayý.
Hicvettiðin bir zata boya, sývadýr þiir.
Gece gündüz yazarsýn eðer tutarsa demi.
Sayfa sayfa anlatsan doyurmazsýn ademi.
Hatýra býrakýrsýn giderken sessiz gemi.
Kefene sarýlmayan gönül devidir þiir.
Aðlayanýn gülenin her halini anlatan.
Gurbet elden sýlanýn kulaðýný çýnlatan.
Mecnun isen daðlarda yeri göðü inleten.
Ciðeri körükleyen nefes havadýr þiir.
Her baharýn geliþi þaire ilham olur.
Kuþlar sarar þiiri, güller ile dem alýr.
Denizdi göktü derken kalemi þifa bulur.
Sözden mutluluk akar, özde mavidir þiir.
Ýmgelerin akýþý nehir gibi coþarken.
Bir çobanýn kavalý yürekleri yakarken.
Otlarýn rayihasý kekik gibi kokarken.
Köyümün yollarýnda daðdýr ovadýr þiir.
Eylülün adý hazan, sayfaya hüzün çöker.
Sevdayý anlatýrken diller olur bal þeker.
Vuslat yakarýþýnýn deminde çile çeker.
Yaprak gibi titrerken canda kavidir þiir.
Kendince tarif eder bir oðulu, bir kýzý.
Anamýzýn ak sütü, yarimizin gül yüzü.
Anlatýrken bayraðý ve güzel yurdumuzu.
Uðruna baþ koyulan Yurttur, yuvadýr þiir.
Marþlarla kucaklaþýp, uygun adým giderken.
Þehitlere Allah’ýn rahmetini dilerken.
Yüreðin coþuyorsa Kemal Atatürk derken.
Ruhuna bedenini saran havidir þiir.
Ya Allah, Ya Muhammed (S.a.v) derken semah edilen,
Tasavvuf ehli isen, bir düðüne gidilen,
Ölüme düðün denip huþu ile tadýlan,
Cennet bahçelerinden muþtu, savadýr þiir.
Kul Fikret’in bildiði, canda özümdür þiir.
Aðzým, kulaðým, dilim iki gözümdür þiir.
Bazen yare methiye, bazen nazýmdýr þiir.
Hicaz, Nihavent, uþþak, bazen nevadýr þiir.
Mehmet Fikret ÜNALAN
27 Mayýs 2020 Saat 01.15
Karantina Günleri
Güzelçamlý/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.