Ýçini ferah tut, beladan sakýn.
Her sözün altýnda mana arama.
Sebebi Allah’dýr var ile yokun.
El uzatma sakýn ola harama.
Üç verene beþ ver, var at denize.
Ak ellerin olmaz hile, hurdasý.
Sermayenden hayrý, var kat denize.
Rabbinin lütfudur bundan sonrasý.
Füyüzu alenen devadýr sana.
Dügâh perdesinden nevadýr sana.
Kim ne bilir nasýl, neye meftunuz?
Edebimiz doyar, gözümüz doymaz.
Yýkýlsa da bir gün gönül tahtýnýz.
O göz ki ram olur yine de caymaz.
Râm edersen yanýlýp dünya zevkine,
Þeker mi þerbet mi karar vermezsin.
Bir de kapýlýrsan öfkeye, kine.
Kendin bilip kendin halin yermezsin.
Kim ne bilir deme cehennem hani?
Zerrecene yan ki, ateþi taný.
Bir kutlu heyecan, sarsa alemi.
Efil efil esen, rüzgârlar nurdur.
Dünyada kalmaz mý, dünya elemi?
Belkide o kabir yolun pirnurdur.
Giderken gün gelip mefta salýnda.
Dünya senin olsa, sana yaranmaz.
Çiçekler açýlsa, cennet yolunda.
Gül mü, menekþe mi diye aranmaz.
Çizdiðin o yol ki sefada odur.
Altýnda kalýrsan cefada odur.
Hezârân eyvahý, tutma içinde.
Özünde arayýp bul çaresini.
Salavat getirip döndüðün anda.
Dermanlar derdinin kul çaresini.
Arif olan bilir, göz üzre yoktur.
Görüpde bakmazsan hoþ göremezsin.
Aþk-ý muhabbetin dermaný tektir.
Baþka yol arama zor giremezsin.
Doðru yola doðru sür ki atýný,
El üzre götürsün alem zatýný.
Aþk ile kül olmuþ, yanmýþ ervahýn.
Meylinde ilahi bir ahmer vardýr.
Kirpiðe hançerle çekilen ahýn.
Sebebi meserret var ise yardýr.
Ýçtiði zemzemdir düþar olanýn.
Gidenler gelmedi, görmedi kimse.
Halleri hal olmaz naçar kalanýn.
Hararet narýný baðrýna gömse.
Dað olsa feryadý aþýlýr mý ki?
Davet-i ölüme koþulur mu ki?
Kul Fikret kendine ettin nasihat.
Sebebi alayý, kendin bilirsin.
Yattýðýn döþekte edersen rahat.
Kalbin ki ferahtýr, ihya olursun.
Gösterme maniyi, sevabý varsa.
Pes etme mecnunca, solmasýn yüzün.
Yanlýþýn üstüne güneþ doðarsa.
Cevrini çekersin gece, gündüzün.
Kitabýn Kur’andýr, rehberinde o.
Þu günde seninle, makberinde o.
Mehmet Fikret ÜNLAN
31 Mayýs 2020 Saat 23.25
Karantina günleri
Güzelçamlý/Kuþadasý