...........................Bütün sürgünlerim bitti ...............................Ve döndüm ....................................Yalnýz içimdeki sürgün baki…
Damarlarýmý bir yýlký gibi d/överken kaným Us býrakmayan tefekkür ortasýnda Her attýðým adým rücu etmek ister
Dudaðýmdan düþen her kelime imdat…
Bit/imsiz bir hicrete meftun kadim bir derviþ gibi Sürgün v/erirken þiirlerim sürgünlerde Kuru dal gibidir Umut… Yar ile yeksan . . Rengi neftiye çalarken gecenin Müjde ezgileri terennüm ederek Sahrayý yara yara ilerler kervanlar
Hicaz makamýnda…
Bir infial anýnda “dönüþ ne zaman ” diye haykýrýverince Bezirgan baþlayýverir þiire… Her gidiþ, dönüþ varsa güzeldir Dönüþ… Bir serap gibi Umut … Yer ile yeksan . . Çelik olsan kýrýlýr demir olsan erirsin Bu firkatin ortasýnda Öz yaþlarým yaðmur olup asýlýrken kirpik uçlarýma
Her mevsim hazan…
Her satýr baþýnda harf harf, hece hece Müebbet bir acýdýr kalemin ucundan sýzan Elem ustura gibi keserken sur/etimi Yýllar bembeyaz yaðarken Þakaklarýma Umut … Kar ile yeksan
…………………
Uðraþ, didin, düþün Belki hayra çýkar düþün Ýçindeki ateþ devinip dursun O vakte kadar Umut… Har ile yeksan
Muhammed Mehmet GÜL Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.