Ben alýþýðým mutsuzluða yabancýlýk çekmiyor ruhum Hatta; Gülünce hastayým sanýyorum Gülmek oysaki,en çok bana yakýþýyor Ýçim aydýnlanmali ki yüzüm de gülsün
Tuhaf bir ruh halim var benim Ruhumla aklýmýn arasý hiç iyi olmadý Ýkisi ayrý telden çaldý daima Ruhum aðlarken yüzüm hercai güldü Bazen ayrýlmalarýný istedim ama olmadý. Bir orta yolu bulamadým
Suskun Cümlelerim oldu hep Dilim kilitli dudaklarým mühürlü Gözlerimde hüzün, yüzüm hep düþüktü Annesizlik misali olsa gerek
Mutluluk uzaktan yakýndan muhatap deðil benimle "Mutlumusun" sorusuna o nedir Diyecek kadar tanýþmadýk
Bazen duvarlar ile konuþuyorum Onlar da cevap vermiyor Kýzýp, kapý pencereye sesleniyorum Duvar aðlamýyor pencere ise duymuyor Onlara bile küsüyorum Sonra galiba kafam kýrýk diyorum içime içime susuyorum Ben aðlarken sadece Yaðmur üþüyordu Ve üzülüyordu
Öyle iþte! Mutluyuz destekte nafile yüzümüzden hep bir hüzün gemisi geçiyor Dalga vurdukça Demir atýyor elmacýk kemiklerinden akan tuzlu sulara Sonra... Yaðmur üþüyor Ben üþüyorum Ve yüzüm düþüyor.
Yaðmur hiç üþürmü demeyin! üþürmüþ Ýnsan her yerden acýr heryerden kanarmý? Gözyaþýmdan kipriðime Her zerrem kanýyor Yaðmur üþüyünce
Yaðmur benim minik yüreðim Anneciðim, sen üzülünce ben üþüyorum diyen Yüreðime iyi bakýn Yaðmur üþümesin
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.