Kadýn susmuþtu Ýrkilmiþti adam buna Çünkü ilk defa susmuþtu kadýný Ve öyle bir sessizkikti ki bu Hem de geceydi O an ecel gelseydi eðer Bu iki can ne cevap verecekti Zamanýn ve mekanýn çok ötesinde Sevdiðini söylemiþti adam Ve kadýn buna inandýðýndan Ýlk kez susmuþtu Çünkü hesaba çekilmiþti Hem de en sevdiðinden Hiç beklemediðinden Adam utanmýþtý Sözü yerde kalmýþtý Gözü ardýnda Deþti bir yara daha kalbine Kalbine olsa yine iyi ruhuna Ruhlarý susturdu bu defa hem zaman hem mekan Adam yýkýldý yýkýlmasýna da Söz için kalkmalýydý Ama söz için kalkmadý Kendi kalkacaktý olmadý Baþkasý oldu olmadý Ne yaptýysa olmadý O an dursaydý zaman mekan Yine olmayacaktý Sonra birden düþündü Düþünmeyi býraktý düþledi Zamaný mekaný varedeni es geçebilip Bir ah içinde baðýrdý kustu Ve yeniden doðruldu Sözünden deðil Sevdiðinden Sevdiði için kendine diþ geçirdi de Sevmek bile irkildi ardýndan Artýk ister dönsün ister dursun dünya Geçti zamandan mekandan Bir gülsün diye kadýn Ama o kadýn ki ne kadýn Bazen sadece susarsýn O susmasýn diye sen kusarsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozcansaymaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.