Zalika yaþam tam da böyle bir þeydir sen doðru bildiðin yanlýþlarý kendinde kutsayýp yüceltmeye çalýþýrken kendinden eksilenleri asla görmedin oysa yaþam bu deðildi Zalika
belki gerçek düþüncen de bu deðildi ama hiçbir þans tanýmadýn Tanrý’nýn doðrularý gösteren vahiylerine
o sana özgürlüðü ve özgürce sevmeyi vaadederken sen onu sürmüþtün týlfindýr tepesine
Hail-ül Rahman sofrasý gibi sunulmuþtu sana yedi renkte aþk kut ile doyurulup Babilin asma bahcelerinden zem þarabýndan içtin
mest eden þaraba sarhoþluðunu aþkýn önüne geçirerek þeytana yüz döndün Zelika
o gün Ziggurat anlamýþtý artýk senin aþka zalimliðini
ayn Zeliha’yla kendini mukayese ettiðini ve kýblen olarak bilmen gereken aþký terk ettiðini
kýzdýrmýþ olmalýsýn ki Tanrýlarý emrederek Ziggurat’a yaktýrmýþtý gehinnom ateþini
aþýklar yakarak bedenlerini özgür býrakmýþtý ruhlarýný alev sen kor ben olmuþtum Zelika
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.