Ömrümün seyir defterini aralýyorum bugün Gönlüm yuvasýna küsmüþ göçebe misali kavrulurken Hasretin kýyýsýna yerleþen özlemine, ayrýlýk þiirlerini sýralýyorum.
Kalbimin gidecek yeri yurdu kalmadý Leyla Yoruldum ve duruldum bu kederden. Üstüme titreyen herkesi bir bir yitirdim. Topraðýna yüz sürdürdü kabir, böyle böyle koparýldým en sevdiklerimden.
Hüsraný ruhuma taç etti bahtým Hep Hazan’ý yaþadý ömrüm; Hiç te olmadý gönüllerde tahtým Zoruma gitti de yokluðuna ahdým Ayrýlýðý gömecek mezar bulamadým Leyla.
Vedalar yüreðime aþina Sürdüðüm hayat sanki boþuna Çevirdin kalbimi sabýr taþýna Ömrüne bahar, gönlüne yaz olamadým Leyla.
Dayanamadýn kahrýma nazýma En aðýr sözleri savurdun özüme Asýlý býrakýp bu yangýný közüme Gözüne baka baka, hayaline dalamadým Leyla. Ölürüm sandýðým kalbinde kalamadým Leyla. *Azar yemiþ çocuk gibi, sesim çýkmaz bundan sonra (Leyla).*
25.Mayýs’20 Köln
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.