ve son defa çalar kapýyý karanlýk bakmaz içeride kim var kim yok fark etmez kadýn erkek çoluk çocuk bir yol üzerine, bir deniz kýyýsýna ya da kokusu aðýr bir çöplüðe düþer insanlýk, yatar boylu boyunca tükenir bir umut üþür bir ceset daha gözleri yarý açýk bakar cehaletin yüzüne ve iþitir bir zalimin sýrýtýþýný son bir defa daha insan olmanýn aðýr yükü gelir aklýna ve sonra diner tüm acýlarý ne bir minnet gözlerinde ne de bir yük kalýr omuzlarýnda ve son defa yüzüne su çarparak uðurlarlar son defa üþür insanlýk....
Sosyal Medyada Paylaşın:
UFUK AKALIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.