Sahte bir gülümsemeyle merhaba deyip sonra kalleþçe çekip gidiyorsun, biliyorum yorgunsunuz yýllar kan içiyor toprak susuyor rüzgar ve sinsice sýrýtýyor bir avuç mutluluk, öylece aklý baþýndaymýþ gibi durgun görünüp her neredeyse akmaya, gitmeye mecbur kalan avuçlarýmýzdan, kime gitmeli, kimle kalmalý, kime veda etmeli ayný türküleri söyleyen mülteci bir çocuðum ben üstelik gözlerimde matem, yüreðimde ateþ hani bana söz vermiþtin , hani beni de götürecektin, aydýnlýk o güzel günlere Ve hâlâ kahpece, sinsice, sýrýtmaya devam ediyorsun hayat cebinde taþýdýðýn paradoxlarla....
Sosyal Medyada Paylaşın:
UFUK AKALIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.