gerçi ne dediðimi, neler hissettiðimi, her seferinde yine, yeniden neden gözlerime uyku diktiðimi, gecelerime kýzýl ekip de ecelime neden hala þafak biçtiðimi bilmez oldum
,
oh melissa o gözlerin var ya hani o çýkrýksýz kuyulardan, lacivert okyanuslardan da derin gözlerin hani o yer ile gök arasý yeryüzü cennetliðim
ne zaman takýlýp düþsen aklýma alkolik bir þehrin, vurdumduymaz bir þiirin tam da ortasýnda buluyorum kendimi ve inadýna yine, yeniden yokluðuna hýçkýrýyor küf kokulu satýr benliðim
,
ve ben yine okkalý bir küfür olup imbatlanýyorum, savruluyorum boþluða nefesi kokuyor körfezimin bir mavi daha tuzunda boðulmadan
,
oh melissa perilerin en þiir kývamý gör iþte gör yokluðunda ne gece doluyor ne de sabah oluyor
,
hem söyle, hangi açlýk, hangi aþksýzlýk gamzelenir ki günü, güneþi olmayan sývasý dökük mabedimde hem nasýl olsun, nasýl dolsun yokluðun hala varlýðýna aþ eriyorken gönül hanemde...
. . . //
ilhanaþýcýmayýsikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.