Afra o gün sözlerin tutuþtuðu gündü o gün gözlerimin yandýðý gün acý bir Bozlak kývranýyordu uzakta yazgýnýn aðrýsýyla, görüyordum aðýr aðýr ölüyordun ama neden neden önce dokunulmamýþ kum taneleriyle bekleyen yarýnlarýndan Ah Mernuþ Yemliha yedi deli ruh bilinmeyen zamanlar uykusundan inancýnýzmýydý uyandýran çürümeyen sevdanýzmýydý
Afraa Cennetim korkma o mucizenin içine gömeceðim seni ki gecenin en koyu karanlýðýnda gün ýþýðý çekilmesin üstünden sonra her köþe baþýna bir niþan býraktýðým sözlerin sokak aralarýndan sýyrýlýp içimin yangýnlarýna terkedeceðim kendimi ve uçmaktan hiç vazgeçmeyen o güvercinin gözlerinden süzülen tanýksýzlýðým olacak varlýðýn bir ahh ki kýracak kilitlerini kendi ölü beyazlýðýnda yatarken duyacaksýn Afraa ellerim de adýn yanýyor sen bin yýllar sonra bile uyanma uyanama
Sevim Vardar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevim Vardar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.