SEN YOKKEN

sen yokken yalnýzlýk çöker bu þehre
yagmurlar yagar ýssýz sokaklara
hüzün çöker güllere lalelere
rýhtýmlar kucak açar aþýklara

kýzýla çalarken mavi gökyüzü
hayalde canlanýr cananýn yüzü
ne gecesi kalýr nede gündüzü
karlar yagar o simsiyah saçlara

dalgalar vurur yavaþça sahile
kalbe söz geçmez ne desen nafile
sönmüyor sönmezde har dolu sine
kaldýrýp baþýný vursan taþlara

aciz yürekten nameler dökülür
gözlerden incecik yaþlar süzülür
yaralý ruhun sürgüne sürülür
bakmaz sel misali akan yaþlara


yüzün dýþa gülse kanar içeri
yaþarken yaþatýr sana mahþeri
yar kýymetin bilmez vurur hançeri
aldýrmaz gönülden akan kanlara

Sosyal Medyada Paylaşın: