Büyüktüm ben; çocukken kendi bedenine sýðmayan sonra bütün sokaklar kirlendi Hepsini temizlerim sandým Sokaklarýn kirlerini süpürdüm ufacýk ellerimle Daðýlan parçalarým toplansa küçük bir poþeti bile doldurmazdý…
Küçüktüm ben; büyük bedenimin içinde kaybolan Gözlerimde yaþ eksik olmazdý hiç! Belki güleceksiniz ama, gözlerimde hep musluk var sanýrdým durmadan sýzan… Her adamý insan ,her insaný adam sanýrdým
Büyüktüm ben; çocukken kendi bedenine sýðmayan Bir bebeðim oldu kolu kýrýldý Bir çiçek diktim dallarý kurudu Bir evim oldu duvarlarý kanla boyandý Hayallerim umutlarýmla topraða gömüldü…
Küçüktüm ben; büyük bedenimin içinde kaybolan Öldüðümde melek olacaðým sanýr herkese kol kanat açardým Melek olmak ölmekti ölmek istemekse yenilmekti Hayata yenilmek kaybolan çocukluðumu yeniden kaybetmekti Kaybetmek ise; büyüklere has bir kaderdi…
Ama, çocuklar hep lider olmak istedi benim çocukluðum gibi
AyNuR Sosyal Medyada Paylaşın:
Sermina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.