inan hiçbir teselli yok içimde sana sunabileceðim yitik bir kentin virane sokaklarý gibi ýssýz kaldý sesim kýrýlmýþ düþler kanayan bir ay bakýþlarýma ölümcül gölgeler yerleþmiþken ne kendimi ne de seni yalanlarla avutabilirim
çabalýyorum ama nafile çünkü sen de farkýndasýn bazen direnci kaybolup gidiyor ellerimin azgýn bir köpek gibi zincirini koparýp parçalýyor sakladýðým tüm güzel düþleri acýlarým ve ben çaresizce diþlerinin arasýnda can vermesini izliyorum kahkalarýmýn yýrtýyor geceyi ölümün habercisi gibi ulumalarý ne yalan söyleyeyim iþte o zaman ben bile kendimden korkuyorum
ama tüm bunlara raðmen gariptir halen kuþlar ötüyor kurumuþ dallarýmýn üzerinde korkmuyorlar hatta seviyorlar virane sokaklarýmý çünkü bir tek onlar biliyor ne kadar zifire boyasam da kendimi hiçbir þey gerçekliðini inkar etmek kadar hýrçýnlaþtýrmýyor içimdeki karanlýðý
ve hatta olur ya bir gün söküp alsalar içimde kalan aciz güneþinin son pýrýltýlarýný yine de sesim çýkmazdý çünkü bir gün sen de benim gibi anlayacaksýn gerçek karanlýðýn aslýnda bizim içimizden yaratýldýðýný
iþte bu yüzden kýzmadým özüne inkar deðildi sokak lambalarýmýn bile kendilerini kapatmasý hiçbir zaman ait olmadýysa gözlerim aydýnlýða nasýl ihanet sayýlacaktý söylesene tüm sokaklarýmýn kendini karanlýða boyamasý
þimdi anladýn mý biraz da olsa neden hiçbir kuþku yok artýk gözlerimde son nefesimin peþine düþse de azrail biliyorum direnecek kirpiklerim asla deðmeyecek birbirine ve sana ne kadar imkansýz gözükse de inan bana karanlýðý yarataný korkutmuyor ölüm bile
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.